ஆராதிக்கவா ஆரணங்கே: 9

[KD]

அத்தியாயம் 9

வீட்டுக்குள் அரசு வந்தது கூட தெரியாது ஆழ்ந்த நித்திரைக் கொண்டிருந்தாள் மொய்குழலவள்.

டைனிங் டேபிளின் மீதே படுத்துறங்கி கொண்டிருந்த வாஞ்சினியை நெருங்கிய அரசுவோ,

''சிட்டு! சிட்டு!''

என்றழைக்க, அவன் அழைப்பில் திடுக்கிட்டு எழுந்த மணவாட்டியோ முகத்தை உள்ளங்கைகளால் பட்டென துடைத்துக் கொண்டவளாய்,

''வந்துட்டிங்களா?! சாப்படறிங்களா?! எடுத்து வைக்கவா?!''

என்று கவிழ்த்து வைத்திருந்த தட்டை திருப்ப,

''மணி ஒன்னு!''

''ஓஹ்! ஒன்னாச்சா?!''

என்றவள் முகமோசோகத்தில் சோறு வடித்தது.

''எடுத்து வெச்சிட்டு போய் படு!''

என்றவனோ மாடிப்படி நோக்க, வாடியவளோ ஆசை ஆசையாய் சமைத்தவைகளை கணவனவன் ஒரு வாய் கூட வைத்திடாவில்லை என்ற ஆற்றாமையில் உள்ளுக்குள் குமுற, கண்ணாட்டியின் கருவிழிகள் ரெண்டும் அதன் பலனாய் பனித்து நின்றன.

மாடிப்படி ஏறிய அரசுவோ என்ன நினைத்தானோ தெரியாது. ஆனால், ஒரு நொடி நிறுத்தி, திரும்பி பார்த்தான் பொஞ்சாதியின் முகத்தை.

கவலைக் கொண்டவளாய் ஏதோ யோசனையில் உணவுகள் நிறைந்த அடுக்குகளை அவள் வசம் இழுத்துக் கொண்டிருந்தாள் பாரியாள் அவள்.

''சிட்டு!''

என்றவன் இதமாய் அழைக்க,

''ஹான்!''

என்ற குரலோடு ஏறெடுத்தவளின் மையில்லா திட்டிகளில் ஒன்றோ பட்டென கண்ணீரை வழிய விட,

''சாப்பாடு எடுத்து வை! குளிச்சிட்டு வறேன்!''

என்றிட, விழிகள் அகல விரிய புத்துணர்ச்சி கொண்ட அலரின் முகமோ ஆனந்தத்தில் மலர்ந்தது. அரசுவோ அதை ரகசிய புன்னகைக் கொண்டு ரசித்தவனாய் அவன் அறை நோக்கினான்.

குளித்து வந்தவனுக்கு வல்லபியவள் பார்த்து, பார்த்து பரிமாற,

''நீ சாப்பிட்டியா?!''

''இல்லே, அப்பறம் சாப்பிட்டுக்கறேன்! நீங்க முதல்லே சாப்பிடுங்க!''

''மணி இப்போவே ஒன்றை! இனி எப்போ சாப்பிடுவே?! உட்காரு! சாப்பிடு என்கூட!''

என்றவனோ அவளுக்கு தட்டு ஒன்றை எடுத்து வைக்க,

''நீங்க சாப்பிடுங்க! நான் போட்டுக்கறேன்!''

என்ற கோற்றொடியோ கொஞ்சமாய் உணவு தட்டை நிரப்பி அவசர அவசரமாய் சாப்பிட,

''இனிமேலே இப்படி எனக்காக வெயிட் பண்ணாதே! நான் சில சமயம் இப்படித்தான் ரொம்ப லேட்டா வருவேன்!''

என்றவனோ விக்கிக் கொண்டவளுக்கு அவன் கிளாஸ் நீரையே எடுத்துக் கொடுக்க, அதை வாங்கி நெட்டி முடித்த பெதும்பையோ எச்சில் பட்ட கிளாஸை ஓரம் ஒதுக்கி புதிய கிளாஸ் ஒன்றை எடுத்தாள் புருஷனுக்காய்.

''எதுக்கு புது கிளாஸ்?! நீ குடிச்ச கிளாஸ்லையே தண்ணி ஊத்து!''

என்றவனை தயக்கத்தோடு தாரமவள் பார்க்க,

''ஏன், நீ குடிச்ச கிளாஸ்லே நான் குடிக்க கூடாதா?!''

என்றவன் கேள்விக்கு பதிலேதும் அளித்திடாதவளோ சட்டென விழிகளை தாழ்த்திக் கொண்டாள் அவன் பார்வை சுந்தரியவளை ஏதோ செய்ய.

எப்போதுமே வெளி சாப்பாடு இல்லையென்றால் ராணி ஆண்டியின் கைப்பக்குவத்தில் சாப்பிட்டு வந்தவனுக்கு இன்றைக்கு பொண்டாட்டியின் சமையல் புதுவித ருசியை அறிமுகப்படுத்தியது.

சப்புக்கொட்டி விடியற்காலை ரெண்டு மணி வரைக்கும் பொறுமையாய் உண்டு முடித்தவன் பின் கைகளை கழுவி கொண்டு ஹேண்ட் டவலால் கரங்களை துடைக்க,

''நான் உங்களுக்காக என் கையாலேயே இன்னைக்கு இது எல்லாத்தையும் சமைச்சேன்!''

என்ற வதுகையோ அவன் ஏதாவது சொல்லிட வேண்டுமென்ற எண்ணத்தில் சமைத்த விவகாரத்தை அவனுக்கு தெரியப்படுத்த,

''நாளைக்கு என் நிலைமையே பார்த்திட்டு சொல்றேன்!''

என்றவனோ கிண்டலை கூட சிரிக்காது முறுவலித்தப்படி சொல்லி அலுவலக அறை நோக்க, விபூதி அடி வாங்கிய இல்லத்தரசியோ உதடு பிதுக்கி வாயை வெட்டியிழுத்துக் கொண்டாள்.

ஆனால், மறுநாளே ராணி ஆண்டிக்கு போனை போட்டு அரசு அவளின் சமையலை ரசித்து உண்டதை சொல்லி களிப்புற்றாள் ரதியவள்.

''பாருடா! பத்து மணிக்கு மேலே நோ ஃபுட் சொல்றவன், இப்போ ஒரு மணிக்கு அதுவும் புஃல் கட்டு கட்டிருக்கானா?! இருக்கு அவனுக்கு!''

''அச்சோ! ஆண்டி நீங்க வேறே! அப்பறம் கோவிச்சுக்க போறாரு!''

''அதையெல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன்! சரியா, ரெண்டு வாரத்துக்கு அப்பறம் நாமே லேட் பண்ணாமே உனக்கான அடித்த டாஸ்க்கை ஆரம்பிக்கணும்!''

என்ற ஆண்டியோ சில்மிஷமாய் சிரித்து போனை கட் செய்தார்.

யூடியூப் வீடியோக்கள் பார்த்தும், அக்கம் பக்கம் விசாரித்தும், ஆண்டியிடம் போனில் சந்தேகங்கள் கேட்டும் குறையில்லா சமையலை நன்றாகவே செய்திட தொடங்கி இருந்தாள் இளம்பிடியாள் அவள்.

அரசுவும் வீட்டிலிருந்தே உணவை எடுத்து செல்ல ஆரம்பித்திருந்தான் அலுவலகத்திற்கு.

இப்படியே சில நாட்கள் கடக்க, அன்றைய ஒரு நாள் இரவு உறங்க போகும் முன் கழுவிய முகத்தை டவலால் ஒத்தியெடுத்தப்படி ட்ரஸிங் டேபிளின் முன் வந்து அமர்ந்தாள் அணங்கவள்.

அங்கோ நகை பாக்ஸ் ஒன்று அடர் சிவப்பு நிறத்தில் அவளை வரவேற்றது. அதை கையிலெடுத்து திறந்த தெரிவையின் கண்களோ அகல விரிந்தன.

''உன் கைக்கு தங்கத்தை விட, டைமண்ட் நல்லாருக்கும்னு தோணுச்சு!''

என்ற அரசுவோ மடிக்கணினியை தட்டியப்படியே சொல்ல,

''எதுக்குங்க இவ்ளோ விலையான வளையல் செட் எனக்கு?!''

''நல்ல சாப்பாடு போடறே கைக்கு இதுவே குறைச்சல்தான்!''

என்றவனோ லேப்டாப்பை அடைத்துப் போட்டு கட்டில் நோக்கினான் சோபாவிலிருந்து எழுந்தவனாய்.

அளகவளோ இதுநாள் வரை வாழ்க்கையில் இப்படியான வளையல்களை ஒருமுறை கூட பார்த்திடாதிருக்க, சில நிமிடங்கள் நான்கு ஜோடி வளையல்கள் அவைகளை உள்ளங்கையில் வைத்து திருப்பி பார்த்து சிலாகித்துக் கொண்டாள்.

கல்யாணத்தின் போது அளவான தங்க நகைகள் அணிந்திருந்த அந்திகையவள், இப்போது சாதாரண நாட்களில் தங்கத்தில் மிதமாய் குளித்திருந்தாள் எனலாம்.

தாலி சரடு தொடங்கி அவள் முகத்திற்கு தகுந்தாற்போலான ஜிமிக்கி மற்றும் கைகளில் கொண்டிருக்கும் வளையல்கள் என்று எல்லாமே ஜொலிக்கும் தங்கமே.

கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்து சூழ்நிலை காரணமாய் பட்டணத்து மருமகளாய் ஆகிப்போன சிட்டுவிற்கோ ஊர்க்கார்கள் அனைவரும் சேர்ந்து நான்கு பவுனில் ஒரு மோதிரம் செய்து போட்டனர்.

முத்துப்பாண்டியோ பெண்ணவளின் தாத்தா வாங்கிய கடனில் சிறிதளவு தள்ளுபடி செய்வதாய் சொல்ல, அரசுவோ அதற்கெல்லாம் அவசிமில்லை என்றுக் கூறி குப்புசாமி தாத்தாவின் மொத்த கடனையும் அடைத்தான்.

பெரியவர்களின் ஆசிர்வாதத்தோடும் பாரி அங்கிள் விரும்பியது போலவும் திருமணத்தை சிட்டுவின் ஊர் கோவிலில் நடத்தி முடித்து, கல்யாண விருந்தையோ நகரத்தின் பெரிய மண்டபம் ஒன்றில் அரங்கேற்றி நிகழ்வுகளை சிறப்பாய் முடித்துக் கொண்டனர்.

ஆராதிக்கப்படுவாள் ஆரணங்கவள்...

முந்தைய அத்தியாயங்களை படிக்க:

https://amydeepz.com/forums/%E0%AE%86%E0%AE%B0%E0%AE%BE%E0%AE%A4%E0%AE%BF%E0%AE%95%E0%AF%8D%E0%AE%95%E0%AE%B5%E0%AE%BE-%E0%AE%86%E0%AE%B0%E0%AE%A3%E0%AE%99%E0%AF%8D%E0%AE%95%E0%AF%87.88/

 

[Sourabh]

awesome episode.waiting for next......................💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕