உயிர் துஞ்சும் விரனா: 47

[KD]

அத்தியாயம் 47

மனசுக்குள் ஆயிரம் பட்டாம் பூச்சி சுற்றி வர ஆனந்த செருக்கோடு கிராப் கார் ஏறினாள் சின்ன டிக்கி தாயாகி போன சந்தோஷத்தில்.

அலைபேசியை ஆன் செய்ய விரனின் இடைவிடாத அழைப்புகளை கண்டவள் என்னவோ ஏதோ என்று பதறி அவனுக்கு போனை போட்டாள்.

''ஏன் இப்போ கோல் பண்றே?! நான் செத்தே பிறகு பண்ணே வேண்டியதுதானே!''

கத்தினான் மறுமுனை ரிசீவரில் இருந்த விரன் பொண்டாட்டியின் குரல் எவ்வித பிரச்சனைக்கான அறிகுறியையும் காட்டிடாதிருக்க.

ஆணவன் இவ்வளவு நேரம் கொண்ட பதற்றமோ நொடியில் காணாமல் போனது சின்ன டிக்கியின் வழமையான கொஞ்சல் தொனி ஹாலோ கொள்ள. அப்பாடா என்றது ஆளனின் மனம் அவன் குட்டேதும் வெளிப்படவில்லை என்ற நிம்மதியில்.

குறிப்பாய், உல்லியவள் அவனிடத்தில் ஏதும் கோபம் கொள்ளவில்லை என்பது அவளின் அக்கறையான விசாரிப்பிலும் அழைப்பை எடுக்காத மன்னிப்பிலும் தெரிந்தது.

ஆகவே, இதுதான் சமயமென்று விரனே அவனின் வேலையை காண்பித்திட ஆரம்பித்தான்.

''சோரிடா குட்டி குஞ்சா. கோச்சிக்காதே. இப்போ நீ ஜிம்லதானே இருக்கே, அங்கையே இரு நான் வறேன்.''

என்றவளோ உற்சாகம் கொண்டு பேச,

''அங்க போய் சுவத்துக்கிட்டையா பேச போறே?! நான் ஏர்போட் போயிகிட்டு இருக்கேன்! அதுக்குத்தான் அத்தனே தடவே கோல் பண்ணேன்! என் கோலே எடுக்கறதே விட அப்படி என்னே முக்கியமான வேலையா மேடம் இருந்திங்கன்னுதான் தெரியலே!''

என்றவனோ இதான் சாக்கென்று அவன் அழைத்ததே ஆணவன் தாய்லாந்து கிளம்பும் சங்கதி சொல்லிடத்தான் என்று சொல்லி கதையை திருப்பி போட்டு பூமகளவளை குற்ற உணர்ச்சி கொள்ள வைத்தான்.

''என்னடா சொல்றே?! வியாழக்கிழமை தானே கிளம்பறதா சொன்னே, இப்போ ஏன் திடிர்னு இன்னைக்கே கிளம்பிட்டே?!''

அதிர்ச்சியும் வருத்தமும் ஒரு சேர சுந்தரியின் குரலோ சுணங்கியது.

''அதெல்லாம் உனக்கெதுக்கு! ரொம்ப அக்கறை இருக்கறே மாதிரி நடிக்காதே!''

என்றவனின் சுடு சொல்லில் ஆயிழையின் மனமோ சூடு கண்ட பூனையாய் துடித்து போனது.

''எப்போ வருவீங்க?''

என்று மட்டும் மடந்தையவள் கேட்டு வைக்க,

''வரும் போது வருவேன்! ஹான், நோட்டிஸ் ஏதும் வந்திருக்கான்னு செக் பண்ணியா?''

என்றவன் டிவோர்ஸ் பேப்பர் பேச்செடுக்க,

''ம்ம்..''

என்றவளோ அதோடு நிறுத்திக் கொண்டாள் பேச்சை.

''குட்! ரெடியா இரு! அநேகமா நான் வந்ததும் ஃபர்ஸ்ட் ட்ரையல் நடக்கும்னு நினைக்கறேன்!''

என்றவனோ மனசில் ஈரத்தை தொலைத்து வார்த்தைகளை வெளிக்கொணர,

''விரன்..''

என்றவளோ மெதுவாய் அழைத்தாள் டிவோர்ஸை தாண்டிய சங்கதியொன்று உள்ளது என்பதை அவனுக்கு உணர்த்தும் விதமாக.

''இங்கப்பாரு நிழலிகா, நான் சொன்னது சொன்னதுதான்! எனக்கு உன்னே புடிக்கலே!''

என்றவனோ சீமாட்டியின் பதிலுக்காய் காத்திருக்காது துண்டித்தான் அலைபேசி ரிசீவரை பட்டென்று.

விரனுக்கு தெரியும் கண்டிப்பாய் சின்ன டிக்கி மனம் நொந்து போவாளென்று. அவனுக்குமே அதுதான் வேண்டும். உதாசீனத்தின் வலியில் அவளே உதறித்தள்ளி போகணும் ஆணவனை அதுவே வேண்டும் புருஷனவனுக்கு.

முடிவு செய்து விட்டான் விரன் டிவோர்ஸ் கிடைக்கும் முன்னரே சின்ன டிக்கிக்கு நல்ல மாப்பிள்ளை ஒருவனை பார்த்து பேசி முடித்திட வேண்டுமென்று. விவாகரத்தான ஒரே வாரத்தில் முறைப்பாடி அவளை புதியவனின் கையில் சேர்த்திட வேண்டும் என்பது இன்னொரு டாஸ்க்.

ஆனால், கண்டிப்பாய் நிழலிகாவின் கழுத்தில் எவனோ ஒருவன் தாலி கட்டுவதை விரனால் பார்த்திட முடியாது. அவனுக்கு எப்போதுமே அவள் ஒருத்தியே மனைவி.

ஆகவே, அதற்கும் முன்னேற்பாடாய் வெளிநாட்டு ப்ரொஜெக் ஒன்றில் கமிட்டாகி விட்டான் விரன், திட்டமெல்லாம் கைக்கூடி சிறப்பாய் நிகழ; கிளம்பி போக தயாராகி.

நெஞ்சம் குமுற அழுகையோடு வீடு வந்து சேர்ந்தாள் வேட்டாள் அவள், போனில் விரன் வெறுப்பை கக்க. தொண்டை கவ்வியது கோதையவளுக்கு குழந்தை உண்டான இந்நேரத்தில் விரன் அவளை ஒதுக்கி வைக்க.

வெளியில் போயிருந்த அத்தை தாத்தாவெல்லாம் வீடு வந்திருக்க, தாய்மை கொண்டவளோ சந்தோஷத்தை ரகசியமாகவே வைத்துக் கொண்டாள் அவள் மட்டுமே அறிந்த விடயமாய் அதை.

நல்லவேளை சின்ன டிக்கியின் உடம்பும் அவள் எண்ணத்தை போலவே உறுதி கொண்டது எவ்வித உபாதைகளையும் வெளிகாட்டிடாது.

சோர்வும் தூக்கமும் மட்டும் கொஞ்சம் அதிகமாகி போனது அலரவளுக்கு. இது பொதுவான விஷயம் என்பதால் யாரும் அவளை சந்தேகங்கொள்ளவில்லை மனையில். உடல் எடையும் கூடிடவில்லை காரிகைக்கு மனசென்னவோ நிம்மதியற்று கிடக்க.

தாய்லாந்து போன விரனோ அம்மாவிடமும் தாத்தாவிடமும் போன் பேசி குசலம் விசாரித்தான் நாளொன்றுக்கு மூன்று வேளை, காரணமாய். ஆனால், கட்டி கூட்டிவந்தவளுக்கோ ஒரு குறுஞ்செய்தி கூட அனுப்பிடவில்லை ஆணவன்.

நிழலிகாவின் அழைப்புகளையும் அவன் எடுத்திடவில்லை. வனிதையவள் அனுப்பிய வாட்ஸ் ஆப்புகளுக்கும் பதில் சொல்லிடவில்லை. கெஞ்சி கூட பார்த்துவிட்டாள் வீட்டுக்காரியவள். இருந்தும், புருஷனவன் மசியவேயில்லை.

சில நேரங்களில் போனிலேயே அவன் தந்தையாகிவிட்ட குதூகலத்தை சொல்லிடத்தான் தோன்றியது தலைமகளவளுக்கு.

இருப்பினும், மனமோ பொறுத்தது பொருத்தாயிற்று கொஞ்சம் பல்லை கடித்து கணவனவனின் கிறுக்குத்தனங்களை சகித்துக் கொண்டால் பின் நேரடியான அதீத களிப்பில் ஈடுப்படலாம் என்று அடக்கி வைத்தது யுவதியவள் வாயை.

என்னதான் நாடு விட்டு நாடு போயிருந்தாலும் விரனின் எண்ணமெல்லாம் பொஞ்சாதியவள் மீதுதான். சரன், அம்மா, தாத்தா என்று யாருக்கு அழைத்தாலும் ஒரு வார்த்தை அவளை பற்றி விசாரித்த பின்பே பேச்சை தொடர்ந்திடுவான்.

அவனுக்கு மட்டும் என்ன ஆசையா உயிராய் நினைக்கின்ற ஒருத்தியை அடுத்தவனுக்கு தூக்கி கொடுக்க. இருந்தும் என்செய்ய சூழ்நிலை அப்படி.

எதற்கும் அஞ்சாதவன் பயந்து நடுங்கி செத்ததெல்லாம் எங்கே சின்ன டிக்கியவள் உண்மை தெரிய முழுதாய் அவனை விட்டு போயிடுவாளோ என்று மட்டுமே.

சரியாகிடும் என்று நினைத்தவன் இனி அதற்கு வழியே இல்லையென்று உணர்ந்தான் தாய்லாந்து பயணம் அவன் வாழ்க்கையையே முற்றாய் மாற்றியிருக்க.

நிழலிகாவோடு கணவனவன் வாழ விரும்பிய வாழ்க்கையை இதற்கு பிறகு வேறொருவன் வாழ காண்பதே அவிரன் சிங் அவனக்கு அவனே கொடுத்து கொள்ளும் தண்டனையாகும்.

உயிர் துஞ்சிடுவான் விரன்...

முந்தைய அத்தியாயங்களை படிக்க:

https://amydeepz.com/forums/%E0%AE%89%E0%AE%AF%E0%AE%BF%E0%AE%B0%E0%AF%8D-%E0%AE%A4%E0%AF%81%E0%AE%9E%E0%AF%8D%E0%AE%9A%E0%AF%81%E0%AE%AE%E0%AF%8D-%E0%AE%B5%E0%AE%BF%E0%AE%B0%E0%AE%A9%E0%AE%BE.6/