சரியான பிழை நாம்! : 1

[KD]

சரியான பிழை நாம்! : 1

மணி சரியாக எட்டு பத்து.

கைப்பேசியின் அலாரமிற்கு பதில், 'தாலியே தேவை இல்லே நான்தான் உன் பொஞ்சாதி' என்ற ரீங்காரத்தோடு போன் அலறியது.

செவியில் தேனாய் பாய்ந்த பாடல் வரிகள் ஒரு முறைக்கு மூன்று முறை கதற,

''கடவுளே! ஊர்லே பத்து பதினைஞ்சு கள்ளக்காதலன் வெச்சிருக்கறவளாம் நிம்மதியாதான் இருக்கா! ஒரே ஒரு நல்ல புருஷன் வெச்சிருக்கறே நான் படுற பாடுருக்கே!''

என்ற முனகலோடு அவள் மார்பை அழுத்தி கிடந்த கரத்தை,

''ம்ச்ச்!''

என்று சலித்தவளாய் ஓரந்தள்ளினாள் கொண்மினி.

நட்டு நடு ராத்திரிதான் ஊர் வந்து சேர்ந்திருந்தாள் பதவிக்காரியவள்.

இன்சூரன்ஸ் கம்பெனி ஒன்றின் ரிஜினல் மேனஜர். அடிக்கடி ஊர் சுற்றிடும் கடமை.

வேலை முடிய அசந்து படுத்திட வேண்டியே மாங்கு மாங்கென்று உழைத்து மூன்றே ஆண்டுகளில் இவ்விடத்தை அடைந்திருந்தாள் உழைக்கும் கரமென்ற பெயரோடு.

கைப்பேசியோ இதோடு ஐந்தாவது முறை தாலியே தேவையில்லை என்று அலறி நின்றது.

போனை எக்கியெடுத்த உத்தமியோ, ஒருக்களித்து படுத்தவளாய் போர்வையை நெஞ்சு வரை இழுத்து போர்த்தி,

''என்னடா?! எதுக்கு இத்தனை தடவே கோல் பண்ணிக்கிட்டே இருக்கே?! இந்நேரத்துக்கு நீ ஆபிஸ்லே சிஸ்ட்டம் லாகின் பண்ணி வேலைலே பார்த்துக்கிட்டு இருக்கணும்!''

கோபமெல்லாம் ஏதுமின்றி கொஞ்சலான தொனியிலே வேள்வி கொண்டாள் நாயகியவள்.

''என்னடி போன் கூட எடுக்க முடியாத அளவுக்கு செம்ம டயர்ட் போலே! எத்தனை ரவுண்டு?!''

சீண்டினான் புருஷனவன்.

''ரொம்ப முக்கியம் இப்போ அது! முதல்லே எதுக்கு இப்போ இத்தனை தடவே கோல் பண்ணிருக்கே?! அதை சொல்லு?! அனு ஸ்கூல் போயிட்டாளா?!''

கணவனின் நையாண்டியில் நாணி சிரித்தவளாய் அம்மணியின் கேள்விகள் முடிவில் சீரியஸ் டோனில் வந்து நிறைவுற்றது.

''அதெல்லாம் பத்திரமா போயிட்டா! அவளே விட்டுட்டு ஆபிஸ் போறே வழியிலதான் நோட் பண்ணேன், முக்கியமான ஃபையில் ஒன்னே வீட்டுலையே மிஸ் பண்ணிட்டேன்னு! சரி, எடுக்கலாம்னு இங்க வந்தா, அப்போதான் ஞாபகம் வருது சாவியை மறந்தாப்படி உள்ளையே வெச்சு லாக் பண்ணிட்டேன்னு!''

கதை வாசித்தான் வீட்டுக்காரன்.

''இரு! இரு! சாவியே உள்ளே வெச்சிட்டன்னா, அப்பறம் எப்படி வெளியிலே இருக்கறே க்ரிலே லோக் பண்ணே?!''

''அது என்னே பெரிய இந்த லோக்கா?! லூசாதானே இருக்கு! சும்மா கை வெச்சு அழுத்தினாலே லோக் பண்ணிக்கும்!''

''அடப்பாவி! இப்படித்தான் இத்தனை நாள் நீ வீட்டே பூட்டிட்டு வேலைக்கு போனே லட்சணமா?! இரு வந்து உன்னே வெச்சுக்கறேன்!''

''வா! வா! சீக்கிரம் வா! நீ வந்தாதான் நான் ஆபிஸ் போக முடியும்!''

''ஒரு ஒன் ஹவர் மட்டும் வெயிட் பண்ணுங்க வந்துடறேன்!''

துயில் மொத்தமாய் கலைய வழமையான மரியாதை தலைகாட்டியது துணைவியிடம்.

''ஒரு மணி நேரங்கறது, நீ வர கணக்குத்தானே, மேட்டருக்கு இல்லையே?!''

மீண்டும் வம்பிழுத்தான் உரிமைக்காரனவன்.

''கொல்லே போறேன் பாருங்க உங்களே! மெயின் ரோடெல்லாம் இத்தனை மணிக்கு ஹெவி ஜேம்மா இருக்கும்னு தெரியாதா உங்களுக்கு?!''

செல்லமாய் கட்டியவனை தாளித்தவளாய் மஞ்சத்திலிருந்து மேலெழும்பினாள் கொண்மினி.

''சும்மா கிண்டல் பண்ணேண்டி! சரி, சரி, பத்திரமா வா!''

ஈரியன் அழைப்பை துண்டிக்க, பஞ்சணையிலிருந்து கீழிறங்கிய நல்லவளோ குப்பிறக்கிடந்தவன் தூக்கம் கலையும் வண்ணம்,

''நவீன்! நான் கிளம்பறேன்! அவர் சாவியே வீட்டுக்குள்ளையே மறந்தாப்படி வெச்சிட்டாறாம்! இப்போ நான் போய்தான் கதவை திறக்கணும்!''

சத்தமாய் சொல்லியப்படி அவளின் மேனியை ஆடையால் மறைக்க, அரை துயில் கொண்டவனோ வெறும் உம் மட்டும் கொட்டியவனாய் மல்லாக்க திரும்பி போர்வைக்குள் தொலைந்தான்.

''ப்ராவே காணோம்! இங்கதான் எங்கையாவது கிடக்கும்! தேடி எடுத்து, துவைச்சு வைங்க! அடுத்த வாரம் வந்து எடுத்துக்கறேன்!''

சொன்னவள் நடையைக் கட்டினாள்.
பிழை தொடரும்...