படாஸ் ❣️ 32

[Admin 1]

நேர்த்தியின் இதத்தில்

நின்னுருவம் படைத்தானோ!

பிரகாசத்தின் ஒளியில்

நின் தோல் நெய்தானோ!

நிகாரத்தின் துளியில்

மச்சம் பொதித்தானோ!

அசுரக்குல நெடியெடுத்து

நின் திமிர் திரித்தானோ!

நளினத்தின் நயத்தில்

நின் வெட்கம் உதிர்த்தானோ!

வகதியின் வருடலில்

குழல் தொடுத்தானோ!

திராபத்தின் கனமெடுத்து

எடை கொடுத்தானோ!

பொன்னிழையின் பளபளப்பில்

உன்னங்கம் குடைந்தானோ!

விண்மீனின் கூர்முனையில்

புரூரம் (புருவம்) தீட்டினானோ!

புணரியின் (கடல்) ஆழமாய்

தாரகம் (கண்) நிறைத்தானோ!

சுழலின் வீரியத்தை

நின் பார்வைகள் பதித்தானோ!

அமைதியின் இருப்பில்

உன் நாசி வடித்தானே!

துலவத்தின் (பஞ்சு) மென்மையில்

பொசு பொசு கன்னமிழைத்தானோ!

கொங்கின் (தேன்) ருசியெடுத்து

கந்தரம் கொடுத்தானோ!

மேகப்புள்ளின் (வானம்பாடி பறவை) இசையில்

குரல் வார்த்தானோ!

நிலத்தின் ஈரமெடுத்து

கரங்கள் புனைந்தானோ!

குன்றின் நிமிர்வுகளில்

நின் மார் செய்தானோ!

சஞ்சலத்தின் (மின்னல்) கீற்றெடுத்து

நின்னிடை மொழிந்தானோ!

பிரந்தாகாரத்தின் (அதிசயம்) மர்மத்தில்

நின் பீளல் (பெண்மை) உருவாக்கினானோ!

புடகினியின் (தாமரைக்கொத்து) சாந்தத்தில்

பின்னழகு அடைத்தானோ!

சுருட்டின் புகையெடுத்து

உன் கால்கள் உழைத்தானோ!

ஆபகையின் (ஆறு) நெளிவெடுத்து

நின் வளைவுகள் வரைந்தானோ!

தகையின் (அன்பு) பௌத்திரமாய் (புனிதம்)

காதல் கொட்டினானோ!

கிருத்தியின் பொருத்தம்…!

ரேவ்வின் மறத்துமிரத்தில்

உன்னதரம் இழைத்தானோ!

கிருத்தியின் பொருத்தம்

ஔகத் என்றானோ…!

பேரழகு உனை பூஜிக்கவே

சர்வேஷ் என்னுயிர் ஜீவித்தானோ…!