அத்தியாயம்: 58

[KD]

️அத்தியாயம் 58

“மா! மா!”

என்ற அலறலோடு தாயைத் தேடியபடி வாசலிலிருந்து வீட்டுக்குள் ஓடினான் ரீசன்.

“என்னடா?”

என்ற அம்மாவின் கேள்விக்கு,

“எங்கம்மா என் பைக்கு?”

என்ற மகனோ லேசாய் பதட்டம் கொள்ள,

“என்ன கிண்டலா? அப்போ அதுக்கு பேரு என்ன?”

என்று முன் வாசலை எட்டி பார்த்த மம்மியோ மகனை முறைத்துச் சொன்னார்.

“ம்ம்ச்ச்ச்! என் பைக் இல்லமா. தீனா பைக்கு!”

உச்சுக் கொட்டி சலித்தவனாய் ரீசனோ நெற்றியோரத்தை விரல்களால் அழுத்திட,

“அப்போ அவன் பைக்கு எங்கன்னு கேட்க வேண்டியதுதானே? அதான் ஆளுக்கொரு பைக் இருக்குல்ல அப்பறம் எதுக்கு நீ எப்போ பார்த்தாலும் அவன் பைக்கையே எடுக்கற?”

கருங்கல்லில் கருகியது அம்மா திருப்பிப் போட மறந்த தோசை.

“நான் கேட்கும் போதே எனக்கு அந்த பைக்கே வாங்கிக் கொடுத்திருந்தா நான் ஏன் தீனா பைக் எடுக்க போறேன்?”

“இப்போ மட்டும் நல்லா பேசுடா! ஏன் இதை அப்படியே போய் உங்கப்பாக்கிட்ட சொல்லி உனக்கு என்ன பைக் வேணுமோ அதையே வாங்கிருக்க வேண்டியதுதானே!”

அம்மாவும் மகனும் காரசாரமாய் பேச்சு வார்த்தை நடத்திக் கொண்டிருக்க,

“ப்ரோ! ப்ரோ! லேட்டாகுமா ப்ரோ?”

என்று முன் வாசலில் காத்திருந்த மெக்கானிக் பையனோ அவன் நேரம் பாழாய் போக குரல் கொடுத்தான்.

“ஒரு ஐஞ்சு நிமிஷம் ப்ரோ! தோ வந்துடறேன்!”

என்றவனோ கடுப்பில் முனகினான் அலைபேசியை தட்டிக் கொண்டே.

“ச்சே! இவன் வேற ஃபோன் அடிச்சா எடுக்கிறானா பாரு!”

புலம்பினான் ரீசன் அண்ணன் தீனா ஃபோனை எடுக்காதிருக்க.

“டேய்... என்னாச்சுடா பைக்குக்கு? எதுக்கு மெக்கானிக்கையெல்லாம் கூட்டிக்கிட்டு வந்திருக்க? தீனா வேற பைக் எடுத்துக்கிட்டு வேகமா எங்கேயோ போனான்.”

தாயுள்ளம் கொஞ்சம் பதறி வினவ,

“எங்கடா போன? ஃபோனை எடுத்துதான் தொலையேன்!”

என்றவனோ பைக்கோடு காணாது போன அண்ணனைக் கறுவிக் கொண்டே வாசல் நோக்கினான் மெக்கானிக் பையனைத் திருப்பி அனுப்ப, அம்மாவின் கேள்விக்கு பதிலளிக்காமலேயே.

பாட்டி வீட்டிலிருந்து இன்றைக்குத்தான் இரண்டு வாரங்கள் கழித்து ரீசனின் குடும்பம் நகரத்துக்கு திரும்பியிருந்தது. பஸ்ஸில் வரும் போது கூட ஃபோன் டவர் சரியாகவே கிடைக்கவில்லை.

ஆகவே, வீடு வந்த அடுத்த நொடியே ஃபோனை சுவிட்ச் ஆப் செய்து சார்ஜ் போட்ட தீனா நேராய் குளியல் அறைக்குள் நுழைந்தான்.

அந்த கேப்பில் ரீசனோ இரு வாரங்களாக கிடப்பில் கிடந்த பைக்குகளில் முதலில் அண்ணனின் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து ஒரு ரவுண்டு போனான்.

தூரம் போக பாட்டி வீட்டிலிருந்த போது சிக்னல் கோளாறால் நட்டாற்றில் சிக்கிக் கொண்டிருந்த மெசேஜல்லாம் வரிசையாய் வர ஆணவனின் ஃபோன் ஹேங் ஆகிப் போனதுதான் மிச்சம்.

எல்லாம் குஞ்சரியின் லீலைகள்தான். ஓராயிரம் ஐ மிஸ் யூ, ஐ லவ் யூக்களைக் கடந்து ரீசன் சீனியரம்மாவிற்கு ஃபோனை போட இருவருக்கும் இந்தியா பாகிஸ்தான் போர் களைகட்டியது.

ஆசையாய் ஃபோன் செய்தவனுக்கோ எரிச்சல் தலைக்கு மேல் ஏறி உட்கார்ந்தது. சொல்லிக் கொள்ளாமல் ஏன் போனாய் என்று குஞ்சாயும் அது எதார்த்தமான பிளான் என்று ரீசனும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பேச்சு வார்த்தை நடத்தியதில் குறுக்கே வந்த கார் மீது மோதினான் ரீசன்.

கைப்பேசி ஒருபுறம் அவன் ஒரு புறம் என்றிருக்க பைக்கோ காருக்கு அடியில் தரையை முத்தமிட்டு கிடந்தது. நல்லவேளை ரீசனுக்கு பெரிய அடியேதும் இல்லை. கைகளில் ஆங்காங்கே சில சிராய்ப்புகள்தான்.

தப்பென்னவோ ஆணவன் மீதிருக்க காரிலிருந்து இறங்கிய சீனனோ கடுப்பில் காட்டு கத்து கத்தி அங்கிருந்து நகர்ந்தான். ரீசனோ வசைகளால் கிடைத்த அவமானத்தைப் பொருட்படுத்தாது கைதவறிய ஃபோனை தேடியெடுத்து மீண்டும் அழைத்தான் குஞ்சரிக்கு.

அப்பாவின் சிகிச்சைக்காக அமெரிக்கா கிளம்பிக் கொண்டிருந்தவளோ பிடிவாதமாக அழைத்தாள் ரீசனை அவளுடன் வரச்சொல்லி.

முடியாதென்றவனோ அவளுக்கு புரியும்படி எடுத்துரைக்க ஒருவழியாய் சமாதானமானவளோ விமான நிலையம் போகும் முன் அவனைப் பார்த்திட வேண்டுமென்று ஒற்றைக் காலில் நின்றாள்.

சரியென்றவனோ அவளுக்கான சர்ப்ரைஸுடன் குஞ்சரி அவளின் வீடு நோக்கினான்.

லேடி பாஸின் பிக் பாஸ் நான்...